Niedaleko Domachowa wypłynyły trzy jeziora wszyskie dróżki zalały i aby jedna została. Co po niej Jasinek chodził i Kasińke odprowadzał. Zerwał jabłko w ogrodzie i kulał je po wodzie. Kulej mi się i obracaj, jeno mi się nie pomacaj, kulej mi się ku temu, ku dziewczęciu mojemu. Jabłuszko się zakulało, w okieneczko zapukało, czy ty śpisz, czy czujesz, czy innego nocujesz? Ja nie śpię ino czuję i innego nie miłuję, tylko ciebie Jasińku, na tem siwem koniku. A po czymżeś mnie poznała, żeś Jasińkiem mnie nazwała? Poznałam cię po głosie i konika ponosie.