Wy Polacy, nieboracy, Co sobie mys’licie, /Że ruskiemu cesarzowi Tak wiernie służycie./ x2 A gdzie wasze ostre szabl’e, Gdzie wasze kartacze, /Że niejeden ojciec z matką Po swym synku płacze./ x2 Płacze ojciec, płacze matka, Płaczą drobne dz'atki, /Wybierają z polskich chłopców, Jak różowe kwiatki./ x2 Wybierają, wysyłają Hen, za Czarne Morze, /Gdzie ni ojciec, ani matka Dojechac' nie może./ x2 Wyjda ja na Czarne Morze, Morze wykołysze, /Może mój rodzony tata Do mnie list napisze./ x2 A tu l’ec’i, a tu lec'i, Szara zieziul’eńka, /Czy nie nies'i, czy nie nies'i Z Pol’ski choć słoweńka./ x2 Powiedz, szara zieziul’eńka, Gdzie ty kukowałas', /Czy nie w moim rodzinieńkim Sadzie brufowałas'*./ x2 Kukowałam, brufowałam* W wiśniowym sadeńku, /Płacze ojciec, płacze matka Po swoim syneńku./ x2 Powiedz, szara zieziul’eńka, Niech oni nie płaczą - /Na dolinie Józefata Wszystkich nas zobaczą./ x2 Ł wymawiane jako przedniojęzykowo-zębowe * za: Nowak T. M., Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie, Warszawa 2005, s. 103.