Chrystus Pan jest mój żywot, on nagradza hojnie, jemu ja się oddawam, umieram spokojnie. Spokojnie odtąd idę do Chrystusa mego. Spodziewam się dostąpić zbawienia wiecznego. Skończyły się już krzyże i różne strapienia, które miłe mi były dla Jego imienia. Gdy się łamały siły ostwała mowa, ta myśl ma jedna była, te serdeczne słowa. Oddaję grzeszną duszę w pokócie przystojnie. Jezus Maryja Józef ratujcie mnie zbrojnie. Niechaj zawsze szczęśliwie, odpuść Boże winy, którego rządach były mej śmierci terminy. Niechaj się z Tobą złączę Boże w majestacie. W radości z Tobą żyję wiecznie patrzę na Cię. Oto już ciało niosą do grobu ciemnego, a dusza musi stanąć przed Boga Sędziego. Musi oddać rachunek życia doczesnego, co czyniła w swym ciele złego lub dobrego. O Boże Ojcze dobry Sędzio sprawiedliwy rad, że być mojej duszy nętnej miłościwy. Do Was jeszcze przemawiam sąsiedzi i krewni, że tą drogą pójdziecie, bądźcie tego pewni. Co wiedziecie dziś smutni u mnie żałosnego. Toć samo będzie w czasie pogrzebu waszego. Płaczcie za grzechy moje, póki tu żyjecie, bo potem późno płakać, gdy oczy zawrzecie. W jakim was wtedy stanie śmierć znajdzie straszliwa, taka was wieczność czeka zła albo szczęśliwa. Lubo się z tobą żegnam, żono życia mego, Bóg jest twoja opieka, przestań smutku tego. I wy też dziadki moje skończcie narzekanie, Bóg sierot jest obrońcą, miejcie w nim ufanie. Bóg nas niegdyś połączy w niebie się społecznie, słuszcie mu wiernie, słuszcie nagrodzi was wiecznie. Amen, racz to dać Chryste, królujący w niebie, kończem życia pielgrzymkę przyjmij mnie do siebie.