Chwalcie, o dziatki, najwyższego Pana, Niech mu jednemu cześć będzie śpiewana. Niech imię pańskie przebłogosławione, Na wszystkie wieki będzie pochwalone. Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada, Niechaj świat Boską chwałę opowiada. Pan ma narody wszystkie pod nogami, Jego się chwała wznosi nad gwiazdami. I któż się z Panem tym porówna? Który wysoko siedząc, z swej niebieskiej góry I co na niebie i co jest na ziemi, Oczyma widzi nieuchronionymi. On ubogiego z nędzy wyprowadzi, I z książętami na ławie posadzi. On niesie radość dla niepłodnej matki, Miłe w jej domu rozmnażając dziatki. Chwała bądź Bogu w Trójcy jedynemu, Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu. Jak od początku była tak i ninie, I na wiek wieków niechaj zawsze słynie.