Idźmy, tulmy się jak dziatki, Do Serca Maryi Matki. Czy nas nęka życia trud, czy to winy czerni brud? Idźmy, idźmy ufnym krokiem, z rzewnym sercem, łzawym okiem: serce to zna dzieci głos, odwróci bolesny cios.   Ach, to serce – dobroć sama, najczulszej z córek Adama. Jest otwarte w każdy czas, samo szuka, wzywa nas: „Pójdźcie do mnie, dziatki moje, wyczerpnijcie łaski zdroje: Kto mnie znajdzie, życie ma, Temu Syn zbawienie da.   To Maryi serca chwało, że zgubionym Zbawca dało. Jemuś winien, śwecie cud, że Bóg wstąpił zbawić lud. Pod nim Jezusa nosiła, do Niego czule tuliła, Wychowała, by Bóg Syn zgładził długi naszych win.