Lezy, lezy Jezus malusiyńki, w sopce zimno, a ᵘòn nagusiyńki. Jego mama siaŋkiym go ᵘokryła, tako pościel Jezusowo była. Złób kamiynny, na nim pajyncyna, a w nim lezy Niebiesko Dziecina. Kuba stary, niesie dary, masło na taliyrzu, Bartek za nim dwa gołombki, takie jesce w piyrzu. Pastuskowie przybieżeli, kliņkli na kolana, i modlili sie do Pana, do samygo rana. Trzej królowie, monarchowie ze wschodu przybyli, drogie dary dziycióntku złozyli. Dali złoto kadzidło i mire i ukliņkli na kolana, modlili sie chwile. Gdy wrócili do swych krajów, nowine głosili, ze narodził sie Zbawiciel, my ześmy tam byli.