Seroki liść na jaworze, Tam Jasinio w polu ᵘorze. A Maniusia wołki pasła, Jaz jóm cimno nocka zasła. Pasła, pasła, pogubieła, Przysła do dóm, wołek ni ma, Żeby miʸ kto wołki znaloz, Dałabym mu wiónek zaroz. Wsiod Jasinio na kónika, Przygnoł wołki spod gaika. Spod gaika, spod dómbrowy, Zdymoj, Maniu, wiónek z głowy. Mój wiónecek bardzo drogi, Nie ᵘopłacis, boś ubogi. Nie ᵘopłacis kónim, wołym, Ani całym swoim dworym. Nie ᵘopłacis ᶨinwyntorzym, Ino zy mnóm, przed ᵘóntorzym. Przed ᵘóntorzym, na dywanie, Tam mój wiónek pozostanie.