Gdym po trzech latach z wojny powracałem i o swej o l’ubej sobie pomyślałem, Idę, tak idę smutny, zadumany, wreszcie stanąłem między grobowcami. x2 Wtem się odzywa jakiś głos spod ziemi, co ty tu robisz między umarłymi? Co ty tu robisz, czego się przechadzasz? I nam umarłym spoczynku przeszkadzasz? x2 Czy jesteś Ruski, a może i Niemiec, oddal się, oddal jeśliś cudzoziemiec, Bo tu jest spoczynek rycerzy Polaków, nikt tu być nie może prócz naszych rodaków. x2 Już odejść miałem jak to usłyszałem, „Polakiem jestem!” głośno zawołałem, Wyszedł rycerz zbrojny okryty ranami: „wróć się, ach wróć się, błagam cię ze łzami!” . x2 Co też tam słychać z Polską ukochaną, czy już jest wolną, czy jeszcze poddaną? Bo gdy ja żyłem w smutnym stanie była, mała nas garstka ojczyzny broniła. x2 Tam na granicy kul’ę w łeb dostałem, a przed strażnicą życia dokonałem, Ach, jak to pięknie na tej polskiej ziemi spoczywać między rodakami swymi. x2 Ł wymawiane jako przedniojęzykowo-zębowe