Barbaro Święta, Perło Jezusowa! Ścieżko do nieba grzesznikom gotowa, Wierna przy śmierci Patronko smutnemu, Konającemu. Źródło czystości obmyte na wieki, Nie wypuszczaj mnie z twej świętej opieki. Ty mnie przygotuj na drogę wieczności. W świętobliwości. Spraw, by mój Jezus był obrońcą moim, W życiu i zgonie, tak jako był twoim; Niech duszę moją w niebie z twej pomocy Z sobą zjednoczy. Twój i mój Jezus w świętym Sakramencie, Niech mnie nakarmi w ostatnim momencie; Ostatnie słowo: Jezus i Maryja, Niech mnie nie mija. W Ranach najsłodszych, w Męce Jego drogiej, Zakryj mnie, Panno, od szatańskiej trwogi; Abym umierał dobrze z Twej obrony, Nieustraszony. Bym mą od piekła zabezpieczył duszę, Najbardziej w ten czas, kiedy konać muszę; Barbaro droga, oddajże ją Bogu W niebieskim progu. Komuż bezpieczniej duszę swą polecę, Jak Tobie? A Ty Jezusowi w ręce Oddaj, o Perło, drogo zapłacona, Krwią odkupiona. Szczęście to wielkie przy mej śmierci będzie, Gdy Jezus z Matką Najświętszą zasiądzie, Przy konającym. Ty ocieraj moje Śmiertelne znoje. A tak wesoło konając zawołam, I ducha mego w ręce Bogu oddam, Gdy przy mnie staniesz wraz z Jezusem twoim,  A Sędzią moim. Barbaro święta uproś godne życie, Bym mógł opłakać złości me sowicie; Po dobrej śmierci z świętymi mieszkanie, Daj Jezu Panie. * W wymowie Ł wymawiane jako przedniojęzykowo-zębowe; e (é) w końcu wyrazu zachowało jego dawną realizację jako i(y)