Klęczał w ogrójcu, modlił się Ojcu, bo ten kielich wielką boleść uczynił w sercu. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Smutku nie mało, dusza i ciało tamże krwawymi kroplami spłynąć musiało. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Tajną zapłatą Judasz złym bratom wydał na męki Jezusa, wrogom i katom. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Na rozkaz jego, zdrajcy złośnego, ręce swoje obnażyli i niewinnego. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Gdy go prowadzą, tak sobie radzą, że go na śmierć Piłatowi osądzić dadzą. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Skargi zmyślają, świadki stawiają, policzki ciężkie zadają, włosy targają. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Ten był srogości, zawziętej złości, znakiem jakby nigdy nie miał żadnej litości. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój! Stanął związany, Jezus kochany, obłudnemu Piłatowi na sąd oddany. Ach Jezusie mój, drogi skarbie mój! Obnażony, zekrwawiony, ach Jezusie mój.