Czy ty Antoś malowany, czy ty zawsze taki samy? U mnie takie malowidło, w studni woda, w szafie mydło. Jestem sobie coś do rzeczy, nikt mi tego nie zaprzeczy. Nie zaprzeczy, nie zabroni, się spodobał mi Antoni. Stoi w kole Podlasianka, ma sukienkę w pół kolanka, złóżcie chłopcy po sześć groszy, niech sukienkę dłuższo nosi. O pieniądze was nie proszę, jako zechcę, tako noszę. Dam ja dla was pół złotego, od sukienki odczepnego. Żebym ja sto groszy miała, z miasta chłopca bym kochała. Ale nie mam ni szeląga, muszę kochać z wioski drąga!