Heleno, Heleno, Heleno, miłości, podaj Helu rączkę dla mej życzliwości. – Ale ja nie mogę! Oj możesz, oj możesz, tylko ty mi użycz. Wolałabym tobie całe życie służyć. – Ale ja nie potrzebuję! Ty nie potrzebujesz, ty me serce trujesz, ja cię szczerze kocham, ty tylko żartujesz. – To nie kochaj! Bodaj cię, Heleno, strzały z nieba biły i wszystkie chłopaki kochać porzuciły. – Aby ja tylko chciała! Oj leży chłopczyna, miłość go zdradziła, nieszczęsna Helena do grobu włożyła. – Bo chciała! A lesbał cię pies!